Magda lat: 11

Czasami należy zmienić marzenie, ale kto powiedział, że nowe marzenie będzie gorsze od poprzedniego… Właśnie musiałam podjąć decyzję o zmianie kierunku podróży swoich marzeń. Początkowo chciałam odwiedzić Norwegię – krainę trolii, reniferów, nieustraszonych wikingów, krainę, która zachwyca swoim pięknem przyrody i dziewiczością, ale przy moim obecnym stanie zdrowia nie jestem w stanie wytrzymać tempa w jakim musiałabym zrealizować moje marzenie. Głęboko jednak wierzę w to, że kiedyś będzie mi dane poznać państwo królowej Sonji i króla Haralda, że odkryję wszystkie tajemnice tej jakże cudownej krainy, gdzie można podziwiać nie tylko fiordy, ale również białe noce, a człowiek czuje się tam jakby był w „siódmym niebie”.

Tym razem postanowiłam wyruszyć na południe Europy, bo właśnie poznanie Barcelony jest moim drugim marzeniem. Pragnę wraz z rodzicami odwiedzić Ogrody Gaudiego, z nimi chcę również stanąć na progu Sagrady Famili - świątyni pokutnej Świętej Rodziny, zaprojektowanej przez Antoniego Gaudiego.

Odkrywanie uroków Barcelony jest prawdziwą ucztą dla duszy i zmysłów, ale podróż bez rodziców nie ma dla mnie sensu, pragnę z nimi cieszyć się każdą chwilą, z nimi chcę przeżyć to, co najpiękniejsze, czyli moje marzenie. Uważam, że skoro ma zostać spełnione, to niech będzie mi dane cieszyć się tym marzeniem wraz z bliskimi. Mam nadzieję, że w końcu poznam miasto Gaudiego, o którym tyle czytałam, że zobaczę Casa Mila, w którym obecnie mieści się muzeum Gaudiego, że odkryje to, co do tej pory jest dla mnie tylko tajemnica i skrytym pragnieniem.

Nie ukrywam, że nie mogę doczekać się podróży do miejsca bliskiego memu sercu…mam nadzieję, że zdrowie pozwoli mi na to i wkrótce z najbliższymi wylądujemy w Barcelonie.

Wycieczka do krainy trolli i wszechobecnych reniferów, nieustraszonych wikingów, królowej Sonji i króla Haralda, fiordów i lodowców, krainy bezkresnych i pustych przestrzeni, największego europejskiego lodowca i najdłuższego drogowego tunelu świata, kraju w którego stolicy – jako jedynej na naszym kontynencie – na pastwiskach pasą się owce i krowy - Norwegii!!

Marzycielka Magda powitała nas nieco nieśmiałym, acz uroczym uśmiechem – a Jej Mama dobrą kawą, pysznym ciastem (czy dużym nietaktem będzie wproszenie się na to ciasto raz jeszcze?) i innymi słodkościami. Ów nieśmiały uśmiech był jednak pierwszą i ostatnią oznaką onieśmielenia. Dogadaliśmy się szybko, a do przełamania lodów między nami nie był nawet potrzebny zwyczajowy lodołamacz, który nietypowo wręczyliśmy dopiero na zakończenie spotkania.

Madzia okazała się być osobą o różnorakich talentach… Naszej rozmowie przysłuchiwały się ulepione przez dziewczynkę gliniane figurki, które wygodnie rozsiadły się na półkach w Jej pokoju i czujnie nas obserwowały. Oparta o stojak, na to, by ponownie znaleźć się w Jej rękach, przyglądając się nam, cierpliwie czekała gitara, na której Madzia uczy się grać. A wśród wielu książek puszyła się zebraną w niej wiedzą ta jedna – do nauki języka norweskiego. Wtedy jeszcze tego nie rozumieliśmy... A że uzdolnieniom Madzi dorównuje Jej wiedza i ciekawość świata i że trudno było znaleźć temat, na który nie miałaby jakiejś ciekawostki w zanadrzu, to na miłej rozmowie czas upływał szybko. Jednak do domu Madzi sprowadził nas konkretny cel… Broniliśmy się przed tym, odwlekaliśmy ten moment, chcąc spędzić w Jej towarzystwie dużo więcej czasu, nawet daliśmy się Jej przepytać z matematyki – jednak przecież to Magda była tego wieczoru gwiazdą, to Ona była najważniejsza – Ona i Jej marzenie…Wsłuchaliśmy się wiec w Jej opowieść… 

Niełatwo porzucić trzy marzenia, by wybrać to jedno, największe… Bo choć tak bardzo chcielibyśmy, być spadającą gwiazdą w czyichś marzeniach i spełniać każde życzenie, to jednak możemy tylko to najważniejsze. Wyjścia zatem nie było, wybór musiał się dokonać – padło na wycieczkę do krainy trolli i wszechobecnych reniferów, nieustraszonych wikingów, królowej Sonji i króla Haralda, fiordów i lodowców, krainy bezkresnych i pustych przestrzeni, największego europejskiego lodowca i najdłuższego drogowego tunelu świata (24 i pół kilometra, kochani, wydrążone w zboczu góry), kraju, w którego stolicy – jako jedynej na naszym kontynencie – na pastwiskach pasą się owce i krowy - Norwegii. Nooo, ten podręcznik do nauki norweskiego, teraz wszystko jasne… Bo widzicie, to nie chwilowa zachcianka, to prawdziwe, wielkie pragnienie, które teraz ma się spełnić.


Na zakończenie spotkania wręczyliśmy Madzi zwyczajowy lodołamacz – było nim wszystko, co potrzebne do stworzenia przez Nią kolejnych glinianych cudów, czyli różne rodzaje gliny, farby i spory zestaw narzędzi, które sprawią, że w rękach Magdy gliniana bezkształtna masa po chwili stanie się pięknym łabędziem, aniołem czy wenecką maską. Ale nie wyszliśmy z pustymi rękoma – Marzycielka obdarowała nas niektórymi ze swoich glinianych dzieł… Jedno z nich – piękny aniołek – trafi do naszego Szpitala, a Madzia w ten sposób będzie obecna z wszystkimi dzieciakami, które tam powracają do zdrowia.