Daniel lat: 9

25 czerwca po miesiącu od wizyty u naszego pierwszego marzyciela - w bardzo gorący dzień jechaliśmy podarować chłopcowi jego wymarzone Playstation 2. Dla nas od samego rana dzień był pełen emocji, dla Daniela jeszcze spokojny, ponieważ nasza wizyta miała być niespodzianką.
Na zorganizowany przez nas piknik nad jeziorem, Daniel szedł ze świadomością, że idzie na imprezę pracowniczą mamy. Jakże wielkie było zdziwienie kiedy nas zobaczył. Na początku wyglądało to jakby udawał, że nie wie po co przyjechaliśmy ale i tak nie udało się ukryć radości bijącej z oczu. Cały piknik odbył się pod znakiem zabawy z kolegami, z którymi już w przyszłym roku szkolnym nie będzie uczęszczał do klasy integracyjnej, ponieważ zostanie rozwiązana. Dlatego radość z obecności wszystkich była podwójna.
Jednak najwięcej uśmiechów i szczęścia zobaczyliśmy przy wręczaniu Danielowi Playstation i gier. Można powiedzieć, że chłopiec odpłynął w świat gier i chyba nawet nie zauważył jak wychodziliśmy...

Z całego serca dziękujemy firmie STENA za pomoc w spełnieniu marzenia Daniela!

Na spotkanie z Danielem pojechaliśmy w Boże Ciało. Na miejsce dotarliśmy ok. godz. 16, po parominutowym błądzeniu. W drzwiach powitała nas mama Daniela i już za chwilę witaliśmy się z naszym pierwszym marzycielem. Jak powiedziała nam mama liczył minuty do naszego przyjazdu. Wręczyliśmy mu lodołamacz którym było lego Racer świecące w ciemnościach. Lego to jedna z ulubionych zabaw chłopca. Jednak marzenie nie ma z nim nic wspólnego..
Po chwili rozpoczęliśmy rozmowę na temat marzenia, na której początku musieliśmy dostać się do wnętrza kartonika z lego. Okazało się że nasz marzyciel to cichutki ale bardzo sympatyczny chłopiec. Na odgadnięcie marzenie nie trzeba było długo czekać. Daniel bardzo lubi grać na grach komputerowych, na których gra od czasu do czasu u kolegi, ale nie może za często wychodzić z domu. Dlatego chciałby dostać konsolę Sony Playstation 2. Ewentualnie wyjściem awaryjnym byłby Gameboy lub telefon komórkowy.
Zaczęło się wielkie układanie klocków, w którym uczestniczył też brat Daniela, a od czasu do czasu dołączał się ich tata. W czasie wypełniania papierów słychać było ciche sprzeczki kto źle układa poszczególną część.
W granicach połowy ułożonych klocków, musieliśmy pożegnać się z chłopcem i jego rodziną.