Amelia lat: 4

W strugach deszczu dotarliśmy do domu rodzinnego czteroletniej Amelki. Wizyta nie należała do najłatwiejszych, dziewczynka bowiem okazała się bardzo nieśmiałą i zamkniętą osóbką, do której trudno było dotrzeć.

Podczas długiej rozmowy z rodzicami (choroba dziecka, jego zachowania i zainteresowania) próbowaliśmy zdobyć zaufanie Amelki, która nieufnie obserwowała nieznanych jej gości, chowając się pod stołem. Leżąc na podłodze chcieliśmy zmniejszyć dystans między nami, zainteresować ją prezentami, nawiązać kontakt. Upłynęło sporo czasu zanim zostały „przełamane pierwsze lody”. Dziewczynka nieśmiało zerkała na prezenty, a największe zainteresowanie wzbudziły książki z puzzlami, które w końcu zaczęła układać.

Udało nam się także namówić Amelkę, aby narysowała rzeczy o których marzy. Rysunki, wykonane małą, niewprawną rączką, były bardzo proste, bez szczegółów, surowe. Niewypełnione kolorem przypominały raczej szkice, które wymagały komentarza słownego. Pierwszym, najważniejszym marzeniem Amelki okazał się laptop. 

„Jest pewne, że dziecku nie można stworzyć raju, ale można mu stworzyć chociażby maleńki skrawek nieba  na kawałku jego przestrzeni.”


Relacja: Piotr