Zosia lat: 3

Zosię zastajemy w sobotnie przedpołudnie w otoczeniu kochającej rodziny. Są z nią mama i tata oraz ciocia i wujek. Bardzo nam się podoba jej pokoik. Dużo w nim różowego koloru, naprawdę pięknie. Rowerek  też w różowym kolorze.

Dziewczynka ma fantazyjną fryzurę, a mama wyjaśnia, że córeczka lubi sobie sama przycinać włosy, których uczesanie staje się później wyzwaniem dla mamy. Lubi też wycinać dziurki w firankach, które mama musi sprytnie maskować. U Zosi w pokoju stoi rozbity mały namiocik, gdzie mieszkają jej lalki i inne zabawki. Gdy w pewnym momencie nasza marzycielka nie ma ochoty na rozmowę, ukrywa się w namiocie razem ze swoimi lalkami. Może tam ma swój mały azyl. Szanujemy to i czekamy, aż wyjdzie. 

Zosia lubi rysować, o czym wcześniej powiedziała nam jej mama. Bardzo więc ucieszyła się z dużego pudła pasteli. W czasie naszej krótkiej wizyty powstało rączkami małej artystki wiele rysunków wykonanych zdecydowaną, zamaszystą kreską. Dzieła te powstawały w ruchu, bo Zosia długo nie zagrzewa jednego miejsca. Dziewczynka jest na tyle mała, że nie zna jeszcze pojęcia „marzenie”. Jedyne, co chciałaby mieć, to pies Maks jej dziadków.
 
Na razie jednak jej stan zdrowia nie pozwala na kontakt ze zwierzętami, więc będzie musiała poczekać. Jak każde dziecko w tym wieku, lubi oglądać bajki, uwielbia postacie z bajek, a najbardziej księżniczki. Zosia jednak na razie nie wyartykułowała swojego marzenia. Umówiliśmy się, że poczekamy aż nasza mała marzycielka dojrzeje do marzenia, a może  marzenie dojrzeje w niej i wtedy znów się spotkamy. Na razie będzie rosnąć, zdrowieć i doskonalić technikę rysowania, aby marzenie umiała nam narysować.


Relacja: Leonarda